Minareden Düşen Ezan
Mehmet KahramanSözler ve Alıntılar
Geceleri kır saçlı yorgunluğun düştüğü kuytu bir yerdi odam.
Sayfa 53 - Hece Y.Kitabı okudu
Kimsenin kendisini anlamadığını düşünüyordu.
Sayfa 26 - Hece Y.Kitabı okudu
Doğduğu topraklara saygısızlık edemezdi insan. Biyolojik bir bağ vardı aramızdı. Aslında bu bağdan ziyade daha girift bir bağ vardı ama henüz onu göremiyordum. Hissediyordum yalnızca. Hissediyorduk. Çoğu şeyi söylemek gerekmeden algıladığımız gibi.
Sayfa 87 - Hece Y.Kitabı okudu
Yalnız yürüdüm çoğunlukla yolları. Uçmak istiyordum, uçma denemeleri yapıyordum her seferinde...
Sayfa 54 - Hece Y.Kitabı okudu
Her şey oyun olsaydı.
Oyun zaten.
Ne oyun ama?
Sayfa 20 - Hece Y.Kitabı okudu
Çocuklar top yapar oynarlardı. Ellerimiz çamurlu, azar işitirdik annelerimizden. Bacaklarına sarılırdık. Ondan yine ona kaçardık. Bir oyun olurdu hayatımız. O zamanlar daha çocuktuk, kimse bizden bir şey beklemezdi.
Sayfa 53 - Hece Y.Kitabı okudu
Susuyorum anne, yoksa sözlerimin ağırlığını kaldıramam.
Sayfa 51 - Hece Y.Kitabı okudu