Mona Lisa'nın Dudakları
Pierre LepereSayfa Sayısına Göre Mona Lisa'nın Dudakları Sözleri ve Alıntıları
Sayfa Sayısına Göre Mona Lisa'nın Dudakları sözleri ve alıntılarını, sayfa sayısına göre Mona Lisa'nın Dudakları kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Ey Mona Lisa, sen ki
Duyarlılıkla dokunmuş hatlarının parıltısı,
Bir muamma olan müşfik dudakların,
Hayallerle ağırlaşmış göz kapaklarının ihtişamıyla
ışıldıyorsun,
Bana verdiğin bu hayatı,
Sorduğum sorularla birlikte
Bütünüyle sana adamak isterdim."
Hugo von Hofmannsthal
Sayfa 7
Hayatı bir bilmeceye benziyordu: Birincim bir çocuk, ikincim bir hanım, üçüncüm bir prens.
Sayfa 11
Aydınlığa susamış olmasına rağmen, gecenin altında saklı evreni bir mantonun yırtıkları gibi ortaya çıkaran yıldızlara önem vermeyi arkadaşı sayesinde öğrendi.
Sayfa 21
Herkes dünyayı fırçayla yeniden yaratmaya çalışıyor.
Sayfa 39
Artık kararsız, her zaman gezgin, hiç yerinde durmayan, ısıtmadan aydınlatan, asla kaynağını bulamadan parlayan, insan ve eşyaları kendi kişisel tiyatrosunun kişi ve dekorları haline getirmek için doymak bilmez bir şekilde içine çeken bu ışığın gölgesi olma sırası ondaydı. "Yaşamayı deneyeceğim..." diye cevap verdi.
Sayfa 54
Sanki, tablolarda ya da düşlerde olduğu gibi, hafızanın sarp yolundan geri dönülebilirmiş gibi!
Sayfa 60
Sıcak, yıldızlı bir haziran gecesiydi, zamanın dışında, tıpkı eskiden iş arkadaşlarıyla kol kola tepelerde gezinmeyi sevdiği geceler gibi...
Sayfa 61
Bu beyaz iplikle dikilmiş bahane, gerektiğinde örtü olarak kullanılabilirdi.
Sayfa 63
Ne yapalım, masum bir şekilde hükümdarlık yapılmıyor, ne bu ülkede ne de başka bir yerde!..ellerini temiz tutarak devleti yönetebileceğine inanan hiç kimse yok.
Sayfa 72
Her şey sizin güneşiniz etrafında dönmeli! Oysa, insanlar için en büyük onur Tanrı'ya boyun eğmek değil midir?
Sayfa 88
Sanatçının doğa yasalarına uyması gerekiyordu, doğanın sanatçının yasalarına değil.
Sayfa 102
Nesnel verilere karşı fazla hassas, doğal engellere karşı da fazla saygılıydı.
Sayfa 102
Yoksullukla ölümün iki eski suç ortağı gibi kol kola verip kendine doğru gelişlerini seyretmeyi sürdürecekti.
Sayfa 104
Verdiği sözü tamamen unutmuştu, ama şimdi bu söz, havaya attığınız ama rüzgarın suratınıza geri çarptığı uçurtmalar gibi, hafızasında yeniden canlanıyordu.
Sayfa 106
"Venedik biziz!" diye bağırdı genç ressam, ansızın değişip tuhaf bir şekilde şaşkın ve tumturaklı bir hal alan sesiyle. "Bu kanallar bizim damarlarımız. Bu su, kanımız. Bu sarayların taşları, kemiklerimiz, onları sarmaktan vazgeçmeyen bu güneşli sisse, kırılgan ve fani ruhumuzdur."
Sayfa 111