Hayatı anlama ve yönetme konusunda kendisini daha ehil görenler tarafından başkalarının hayatı üzerinde tasarrufta bulunma ve onları biçimlendirme arzusu tarihsel deneyimde önemli izler bırakan temel bir insanî güdüdür. Bu arzunun devlet pratiğiyle birleşmesi, özgürlük ihlâllerinin en önemli kaynağını oluşturmuştur. Bu ise, ortak yaşamın olumsuzluklarını en aza indirmek ve avantajlarından azamî ölçüde istifade etmek için insanlar tarafından üretilmiş olan devleti, yine insanlar tarafından, özgürlükleri korumak için kendisine karşı mücadele verilen bir araç haline getirmiştir.
Aydınlanma sonrası daha merkezîleşen yapısıyla modern devlet, insan hayatına müdahalenin sathını da genişleterek özgürlüklerin ihlâline kapsamlı bir boyut kazandırmıştır. İnsanları geleneksel zincirlerinden kurtulmaya dâvet eden Aydınlanma düşüncesi, kendisini daha seçkin kabul edenler tarafından, başkalarına yeni zincirler vurma aracına dönüştürülmüştür. Buna karşın, özgürlük mücadelesi de, yeni kavramlar ve yöntemlerle kendisini sürekli olarak devam ettirmiştir.
Devletin insan hayatına müdahalesi ve bunun sınırları üzerindeki tartışmalar, son kırk yıldan beri mükemmeliyetçilik kavramı çerçevesinde sürdürülmektedir. Devletin insan hayatına kapsamlı olarak müdahalesini gerekli gören mükemmeliyetçilik ve bu müdahalenin sınırlandırılmasından yana olan anti-mükemmeliyetçilik düşünceleri Zekeriya Tüysüz'ün Siyaset Teorisinde Mükemmeliyetçilik başlıklı titiz çalışmasında ele alınmıştır.
