Şüphesiz, çocuklar ebeveynlerine pozitif olduğu kadar negatif duygular beslediklerini de kabul etmek zorundalar, fakat pek çoğumuz analiz içerisinde bir noktada ebeveynlerimizin bizden daha kötü durumda olduğunun farkına varınız.
Fakat pozitif annelik de desteklenmesi gereken bir çocuk olduğu farz edildiğinde yine anneliktir. Yetişkin bir kadının kişisel hisleri yani dişil ego, hâlâ annenin içine hapsolmuş olabilir. Küçük çocuklar kadar küçük kardeşlerine hatta kendi "sevgili" annelerine annelik yapmak zorunda kalan kadınlar, bu çaresiz çocuğu başkalarına yansıtabilir. Kendi çocukluklarını yaşamaya hiçbir zaman izin verilmemesi sebebiyle altında hatırı sayılır bir kin bulunur ve ironik bir şekilde, pek çok durumda üstüne aldıkları sorumluluğa içerlenirler.
Zıtlıklar olmaksızın ilerleme yoktur. Çekilme ve itme, akıl ve enerji, sevgi ve nefret, insan varoluşu için zorunludurlar. /William Blake, Cennet ve Cehennem'in Evliliği