Annemle babam karlarının bir kısmını bankada tutar, birazını kiliseye bağışlar, belirli bir yüzdesini de Vietnam'daki akrabalara havale ederlerdi. Akrabalar da bize düzenli aralıklarla dert ve tasayla ağırlaştırılmış ince mektuplar gönderirlerdi: annem yazılanları bana yemek yok, para yok, umut yok minvalinde özetlerdi.