Mülteciler
Viet Thanh NguyenMülteciler Gönderileri
Mülteciler kitaplarını, Mülteciler sözleri ve alıntılarını, Mülteciler yazarlarını, Mülteciler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
zaman eskiden sıkı sıkı birbirine bağlı olan anılarının zincirini acımasızca inceltiyordu.
elini kaldırdığında yansıma da elini kaldırdı, yüzüne dokununca yansıma da aynısını yaptı, parmaklarını elmacık kemiğinde ve çene hattında gezdirdiğinde aynadaki sureti de gezdirdi. o halde neden kendisini yanıtlamıyordu? neden bakışları suretinin içinden geçip dışarıdaki karanlığı görüyordu?
“In a country where possessions counted for everything, we had no belongings except our stories.”
Phuong öfke ve utanç karışımı bir duyguyla, Hepimiz onlar için aynıyız, diye düşündü: ufak tefek, sevimli ve kolay unutulur.
"Vietnam'a gideceğimi söylediğimde annem ne dedi, biliyor musun? " Vivien duraksadı. " Baban senin de kalbini kıracak, olacağı bu. "
Annemle babam karlarının bir kısmını bankada tutar, birazını kiliseye bağışlar, belirli bir yüzdesini de Vietnam'daki akrabalara havale ederlerdi. Akrabalar da bize düzenli aralıklarla dert ve tasayla ağırlaştırılmış ince mektuplar gönderirlerdi: annem yazılanları bana yemek yok, para yok, umut yok minvalinde özetlerdi.
" Ne diye her şeyin pazarlığını yapıyorlar? Etiket fiyatını ödeseler olmaz mı yani?"
"Sen hep istenen fiyatı ödeyen biri mi olacaksın? diye sordu annem." Yoksa bir şeyin gerçek değeri için mücadele mi edeceksin? "
"Olacakları nereden bilebilirdin ki? "Marcus öne eğildi."Falcı değilsin ya? Hem hepsi geçmişte kaldı. Bunları kurup duramazsın aklında. Artık onlara yardım etmenin en iyi yolu kendine yardım etmen."
"Doğru," dedi Liem, gerçi ona göre bu çok Amerikanvari bir düşünüş biçimiydi.
Victor, "ölüler yollarına devam ederler," demişti elleri uyluklarının arasında, koltuğunda büzüşmüş halde, "ama yaşayanlar, biz öylece kalakalırız burada."