Ölüm korkusu ve çocuklarımız yoluyla da olsa sonsuza dek yaşama arzusu. Hatta belki torunlarımız yoluyla. Don Kişotvari bir biçimde ölümsüzlüğün peşine düşüş. Hem hazin hem kahramanca hem de eninde sonunda ölüme mahkûm; hepsi bir arada.
Bizi biz yapan kişiliklerimizdir.Zayıflıklarımız tuhaf eğilimlerimiz, garipliklerimiz, korkularımız; bunları çıkartsan geriye ne kalır? Koca bir hiç.Sadece mutlu, aptal insan kabukları.Boş gözler,boş ifadeler...