I have... To say goodbye to Takumi. If I can't do that... Then I have to get out of these arms surrounding me. I'll be able... To leave him, right? I can do that. I'll be alright. And afterwards... I'll be happy. Because It's in these arms that I can find the destiny I desire.
Hatalarımızı ve yaralarımızı unutmak… onların yok olması için yeterli değil.
Şuan da bile, senin adını haykırıyorum Nana… Ne kadar acıtırsa acıtsın, sen bana cevap verene kadar, haykırmaya devam edeceğim.
Söylesene, Nana… Mesela, biz aşk yaşayan bir çift olsaydık, bir sarılma, benim üzüntümü silip süpürmeye yeterli olur muydu? Yoksa; her yaşayan insan bu yalnızlığı, bir yük gibi, taşıyor mu?
Tell me, Nana
If, for example, we had been a love couple would a hug have been enough to wash away my sadness?
Or then; does every single being carry this loneliness, like a burden?