Nazım Hikmet: Portreler
Memet FuatNazım Hikmet: Portreler Sözleri ve Alıntıları
Nazım Hikmet: Portreler sözleri ve alıntılarını, Nazım Hikmet: Portreler kitap alıntılarını, Nazım Hikmet: Portreler en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Nâzım her kitabı baştan sona okumazdı. Önce kitapla bir tanışma dönemi geçirirdi adeta. Karıştırır, orasından burasından okur, beğenmezse bir yana bırakırdı.
Annem onun eline aldığı kitabın başından, sonundan, ortasından birer bölümünü okuduğunu, beğenirse baştan başladığını söylerdi. “Sonunu bildiği kitabı nasıl okur insan!” diye de şaşardı.
Ama Nâzım öyle okuyordu. Kitabı beğendi mi sanki daha önce orasını burasını karıştırmamış gibi baştan sona okuyordu.
Sayfa 54Kitabı okudu
Sen de bilirsin ki ben ne dedemden miras bekledim
ne babamdan şeref şan!
hasep, nesep, kan, soy, sop işinde yoğum
çünkü ne soyu sicilli bir buldoğum
ne de tecrübeli bir tavşan
kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir
ben ayrılıkların
kimi insan ezbere sayar yıldızların adını
ben hasretlerin
Sayfa 6Kitabı okudu
Ne güzel şey hatırlamak seni:
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken...
Ne güzel şey hatırlamak seni:
bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
ve saçlarında
vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının...
İçimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti...
Parmakların ucunda kalan kokusu sardunya yaprağının,
güneşli bir rahatlık
ve etin daveti:
kıpkızıl çizgilerle bölünmüş
sıcak
koyu bir karanlık...