Felâket beni sevgiliye yaklaştırırken , bir o kadar da uzaklaştırıyordu . O sevgili çoktan baştan çıkmış , içi çoktan benim gücümle dolmuş , içtikten sonra beni kusturan bir pınar gibi bulanık ...
Nedjma beni bekleyen sevgilinin hissedilebilir şekli ; omurgası , eti , çekirdeği ama ruhu değil ... !
Eriyip kaybolmaktan , korkmadan karışabileceğim canlı bir bütün değil ....