Nerede ve Ne İçin Yaşadım
Henry David ThoreauNerede ve Ne İçin Yaşadım Gönderileri
Nerede ve Ne İçin Yaşadım kitaplarını, Nerede ve Ne İçin Yaşadım sözleri ve alıntılarını, Nerede ve Ne İçin Yaşadım yazarlarını, Nerede ve Ne İçin Yaşadım yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çocuklar, ki onlar yaşamı oynarlar, yaşamın gerçek yasasını ve bağıntılarını yetişkinlerden, yani yaşamı yakışık alır bir şekilde yaşamakta başarısız olan, ancak deneyimleri, başka deyişle başarısızlıkları sayesinde daha akıllı olduklarını düşünenlerden daha açık bir biçimde sezinler.
Sayfa 54 - notos kitap
bir insan, bir şeyleri kendi haline bırakmaya gücünün ve zamanının yettiği oranda zengindir.
Sayfa 42 - notos kitap
İçimizdeki yaşam nehirdeki su gibidir.
Daha önce hiç olmadığı kadar yükselebilir ve sıcaktan kavrulan çorak topraklara sel olup akabilir.
Sayfa 64 - notos kitap
Zaman yalnızca içinde balık tuttuğum bir akarsu. Suyundan içerim ve içerken kumlu dibini görüp anlarım ne kadar sığ olduğunu. Cılız akıntısı kayıp gider ama kalır sonsuzluğu. Ah, daha derinden içebilsem! Gökyüzünde bir balığım ben, altımda çakıl gibi yıldızlar... Tekini bile saymaya yetmez muhasebem. Alfabenin ilk harfini bile bilmem. Doğduğum günkü kadar bilge olamadığıma üzülürüm her dem.
Sayfa 55 - notos kitap
"Çalışan insan o kadar meşgul ki, gün geçtikçe içinde yaşadığı ortama daha bir yabancılaşıyor, ötekilerle insanca ilişkilerini devam ettirmeye gücü yetmiyor. Yoksa pazarda emeğinin değeri düşüyor. Bir makine gibi yalnızca ve durmaksızın çalışıyor. Çalışırken öyle çok kullanmak zorunda kalıyor ki bilgisini, gelişmesi için gerekli olsa da, nasıl aklına gelebilir bilgisizliği?"
Ormana gittim çünkü bilerek yaşamak istedim. Yaşamın yalnızca asıl gerçeklerine yönelmek ve öğretmiş olduğu şeyleri öğrenip öğrenemediğimi görmek için ve bir de ölüm kapımı çaldığında, aslında hiç yaşamamış olduğumu düşünmemek için gittim ormana... Yaşamak öyle değerli ki, ne yaşamın kendisi olmayanı yaşamayı, ne de gerçekten gerekmediği sürece vazgeçmeyi istedim. Anlamlı ve yürekten yaşamak ve yaşamın tüm özünü içime çekmek, yaşama dair olmayan her şeyi hallaç pamuğu gibi atarak bir Spartalı gibi, azimli ve güçlü yaşamak, bir tırpanla otları biçerek genişçe bir patika açmak, yaşamı bir köşeye sıkıştırarak en küçük terimlerine sadeleştirmekti isteğim. Eğer yaşam alçak olduğunu kanıtlarsa, onun gerçek rezilliğinin içinde debelenmenin bir anlamı olmadığı için, değersizliğini bütün dünyaya açıklamak; yok eğer yüceliğini kanıtlarsa o zaman bunu deneyimlerle öğrenmek ve sonraki yolculuğumda dosdoğru bir şekilde hesabını verebilmekti amacım.
Bizi en derin uykumuzda bile terk etmeyecek şafağa dair tükenmeyen bir umutla, mekanik aletler olmadan, kendi kendimizi yeniden uyandırmayı ve uyanık tutmayı öğrenmeliyiz. İnsanın yaşamını bilinçli bir çabayla yüceltme konusundaki tartışmasız yeteneğinden daha umut verici bir durum yoktur. Güzel bir resmi boyayabilmek ya da heykeller yontabilmek ve böylece birkaç nesneyi güzelleştirebilmek de bir şeydir. Ancak, tam da içinde yaşadığımız ortamı ve atmosferi boyayıp yontabilmek tinsel açıdan yapabileceğimiz çok daha güzel bir eylemdir. Günün kalitesini artırabilmek ise, işte bu sanatların en yücesidir! Her insan, ayrıntıları önemseyerek, en üstün ve hassas saatinin beklentisini karşılayarak yaşamını değerli kılmakla görevlidir.
.
Bir adamı yanlış yaptığına inandırmak istiyorsanız doğruyu yapın. Ama onu ikna etmeyi umursama. Erkekler gördüklerine inanırlar. Bırakın görsünler.
.
.
.
Zaman yalnızca içinde balık tuttuğum bir akarsu. Suyundan içerim ve içerken kumlu dibini görüp anlarım ne kadar sığ olduğunu. Cılız akıntısı kayıp gider ama kalır sonsuzluğu. Ah, daha derinden içebilsem! Gökyüzünde bir balığım ben, altımda çakıl gibi yıldızlar... Tekini bile saymaya yetmez muhasebem. Alfabenin ilk harfini bile bilmem. Doğduğum günkü kadar bilge olamadığıma üzülürüm her dem. Akıl bir balta, kavrayıp aralar yolunu olayların esrarına. Artık ellerimle gereğinden çok çalışmak istemiyorum. Beynim, hem ellerim hem de ayaklarım benim.
Çocuklar, ki onlar yaşamı oynarlar, yaşamın gerçek yasasını ve bağıntılarını yetişkinlerden, yani yaşamı yakışık alır bir şekilde yaşamakta başarısız olan, ancak deneyimleri, başka deyişle başarısızlıkları sayesinde daha akıllı olduklarını düşünenlerden daha açık bir biçimde sezinler.