Matt Haigh’le tanışma kitabım üniversitenin ikinci yılında, “Yaşama Tutunmak İçin Nedenler”le olmuştu. İlginç bir şekilde, bulanık ve buhranlı günleri ufak da olsa üstesinden gelmemde faydası olmuştu. Haigh’i okumaya devam etme nedenim, çok iyi bir kaleme sahip olması değil -ki gerçekten değil- sadece aynı yaşama uğraşları ve yorgunluklarını paylaşan insan görmek, insana biricik olmadığını, dünyanın etrafında dönmediğini ve var olan türdeşlerinde benzeri sınavlar verdiklerini okumak, bilmek soluğunuzu daha rahat vermeye yarıyor.
Nevrotik Bir Gezegenden Notlar, “Çılgın bir dünyada çıldırmadan nasıl yaşarız?” sorusuyla kapıda okurunu karşılayan ve cevabının peşine bir deneme diyebilirim sanki. Tavsiyeler, listeler ve sizi iyi hissettirmeye dair tüm unsurları tek tek sıralıyor. Kişisel gelişim çalışmalarından nefret ettiğimi, “kendini iyi hisset” felsefesine inanmadığımı ve belki de mutlu olmak için gerekirse acı çekmeye inandığımı da itiraf etmeliyim. Haigh, “Acı, büyük bir öğretmendir,” diyor. Belki de haklıdır, “asketizm” öğretisine kaymadığı sürece haklılık payını teslim ediyorum. Çok beklenti altına girmeden, kafa dağıtmak ve biraz da bu türe yakın iseniz tavsiyem olunur, aksi halde uzak durun derim. Gene de bir şans verilebilir elbette. Kitapla kalın!
