En Eski New York Üçlemesi Gönderileri
En Eski New York Üçlemesi kitaplarını, en eski New York Üçlemesi sözleri ve alıntılarını, en eski New York Üçlemesi yazarlarını, en eski New York Üçlemesi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz."Her yerde umut görüyorum. Karanlıkta bile ve öldüğümde belki de Tanrı olurum."
Hiç kimse bir başkasının sınırından içeri giremez,nedeni de basittir. Hiç kimse kendine ulaşamazda ondan.
Sayfa 290 - Can Yayınları
Genellikle insan hayatı ansızın yön değiştirir,oraya buraya tostlar, sıkışır,kıvranır. Bir yöne doğru giden biri yarı yolda döner,durur, sürüklenir ve yeniden başlar.Neler olacağını bilemeyiz ve sonunda ilk hedefimiz olan yere hiç benzemeyen bir yere varmamız kaçınılmazdır.
Sayfa 294 - Can Yayınları
Ölüm,mutluluk üzerinde tek gerçek söz sahibi olmakla kalmıyor,hayat hakkında karar verebileceğimiz tek ölçüt de o.
Sayfa 296 - Can Yayınları
“Yalnızca kentte değil, kendi içinde de kayboluyordu. Ne zaman yürüyüşe çıksa kendisini geride bırakıyormuş gibi hissediyordu, kendini sokaklardaki harekete teslim etmekle, gören bir göze indirgemekle, düşünmekten kurtuluyordu ve bu da ona öncelikle bir nebze huzur veriyor, içinde sağlıklı bir boşluk yaratıyordu. Dünya onun dışındaydı, çevresindeydi, önündeydi ve dünyanın değişme hızı, herhangi bir şey üzerinde uzun boylu oyalanmasına engel oluyordu. Önemli olan hareket etmekti, bir ayağını ötekinin önüne koymak ve kendini bedeninin gidişine teslim etmekti. Amaçsızca dolaşınca her yer birbirinden farksız oluyor, nerede bulunduğunun önemi kalmıyordu. Hiçbiryerde olmadığını hissettiği yürüyüşleri, en iyi yürüyüşleriydi. Ve bu da onun çevresinden istediği tek şeydi aslında: hiçbir yerde olmamak. New York, onun kendi çevresinde ördüğü hiçbiryerdi; ve burayı bir daha terk etmek gibi bir niyeti olmadığını anlamıştı.”
.
Belki kendimiz için varız ve bazen kim olduğumuza dair bir kıvılcım bile oluyor ama sonunda asla emin olamayız ve hayatlarımız devam ettikçe kendimize karşı gittikçe daha fazla opak, daha fazla farkında oluyoruz.
Kendi tutarsızlığımızdan hiç kimse sınırı aşıp diğerine geçemez - basit bir nedenden ötürü, hiç kimse kendisine erişemez.
...
Artık ne yaparsa yapsın hep çok geç kalmış olduğunu hissediyordu. Yüz yıl koşabilir, yine de ancak kapılar kapanırken yetişebilirdi.
Sayfa 148Kitabı okudu