O gece yıldızlar içindeki gökyüzünü seyrederken hepsi de aynı şeyi hissediyordu. Yaşamın içinde, küçük de olsa, sanki bir anlam yakalamışlardı sonunda. Mutluluk diye bir şey varsa, belki de buydu. O uçucu, o belli belirsiz şeyi, kısacık bir süreliğine de olsa yakalamak ve tadını çıkarmak…
Dünyada çok fazla şiddet var. İnsan şiddeti. Öyle lanet bir yaratık ki, konuşarak bile şiddet uygular. Birisiyle yakınlaştın mı, mutlaka canın acır sonunda. Aşk, arkadaşlık, aile hiç fark etmiyor. İnsan insana hasar verir. Ve insan bu gerçeğe inanmak istemez. O yüzden hayatı boyunca diğer insanlara yanaşır durur. Her yanaştığında biraz daha yaralanır, biraz daha zarar görür. Sonunda benim yaşıma gelir ve… akıllanır. Gerçek dostların, ağaçlar ve hayvanlar olduğunu anlar. İnsan denen yıkıcı türden uzak durur.