"...eninde sonunda... Uyandığında yine kendin oluyorsun. Hep böyle değil midir zaten? Hayatta her insan için biçilmiş bir rol vardır. Onlar yalnızca bunun farkında değiller."
Kulağa acımasızca gelebilir ama bence hiç uyanmasa onun için daha iyi olur. Kırk yılda bir gülümsüyor. Ve birinin adını sayıklıyor. Ama o kişi asla ben olmadım... Babam artık var olmayan birinin özlemini çekiyor sanırım.