Qasımlıya elə gəlirdi ki, nə vaxtsa öz həyatına da bu tapançanın lüləsindən çıxan güllə ilə nöqtə qoyacaq.
Həyatının şərəfli hissəsi bitəndə... Bu dünyada yaşamağın daha heç bir mənası qalmayanda... Yaşamaq üçün hansısa yad bir adama möhtac olanda...
- Qanbay müəllim, Toğrul adlı bir oğlan yanınıza gəlmək istəyir. Deyir ki, sizə yaxın adamdır.
Qasımlı istehza ilə gülümsədi. Qəribədir, kiminsə üzünə azca xoş baxan kimi özünü sənin yaxın adamın hesab edir…
“Deməli, adamlar ömrü boyu işləyib əlavə pul qazanırlar ki, toylara gedə bilsinlər. Toylara ona görə gedirlər ki, özləri toy eləyəndə həmin adamlar gəlib pulu geri qaytarsınlar. Guya burada borc məsələsi vardı. Əslində, belə deyildi. İstənilən halda yığılan pullar şadlıq evlərinə axırdı.
“...On dəqiqə sonra mühafizəçilərdən biri içəri daxil oldu:
- Qanbay müəllim, Toğrul adlı bir oğlan yanınıza gəlmək istəyir. Deyir ki, sizə yaxın adamdır.
Qasımlı istehza ilə gülümsədi. Qəribədir, kiminsə üzünə azca xoş baxan kimi özünü sənin yaxın adamın hesab edir...”