Gönülde yanar bu sevdanın ateşi,
Ekilmeden topraktan alınmaz hasadı,
Gözlerine bulamadım asla ben eşi,
Duymadın mı zalim bendeki imdadı,
Derdimi desem gözündedir muradı.
Bir kimseyi ya da bir şeyi görmek, beklemek, kavuşmak ve istemek ise özlemek, özlüyorum. Özlem, sevgi gibi tarifi bile olamayan bir duygudur, aslında çaresizliktir ve sonunda kavuşmak yoksa acıdır. Özlersin hem de hiç göremediğin gözleri ve o an duygular çaresiz kalmıştır.
Hayal eder, düşte görürsün, gülüşte ararsın. Çare bulunamayan ölüm gibi özlemenin de çaresi yoktur. Aradaki ince fark sadece iki harftir. Yangın yerine dönmüşse bu gönül artık o gözler sadece sevileni bekler ve onu gözler. Göz sadece onu ister, diğer tüm yaratılmışları göremez.
Bu yüzden bu gözün cananı görebilmesi için gerekli ışık yine canandan gelir ve gözünün nuru olur.
Yanıp kül olan maşuk sadece gözleri ile bakacaktır aşığına ve Nur-u Aynım diyecektir.
