Odam Aşk Mezarlığı
Arif ToprakOdam Aşk Mezarlığı Gönderileri
Odam Aşk Mezarlığı kitaplarını, Odam Aşk Mezarlığı sözleri ve alıntılarını, Odam Aşk Mezarlığı yazarlarını, Odam Aşk Mezarlığı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
düşünce suçunu icat edeni düşündükçe,
insanın daha da düşünesi geliyor
düşünce suçunu icat edenle
aynı havayı solumamak düşüncesiyle!
insan düşünüyor diye
içeri tıkılıyor
ilginç!
Oysa içeriye tıkılan,
içerde de düşünüyor
daha önce düşündüklerini
bu daha ilginç!
•••
Merak
sabah uyanınca
ilk hangi yüzünü yıkar
iki yüzlü olanlar?
ya da
hiç yıkamaz mı yüzünü
yüzsüz olanlar?
Odam Aşk Mezarlığı
düşlerime konuk edemiyorum artık seni,
biliyorum istesem de gelmeyeceksin
bu çok belli.
ayrılığa direnecek halim kalmadı benim,
defterimden siliniyor birer birer
sana adadığım şiirler?
yüreğimden siliniyor resmin,
bakışların...
Sayfa 58Kitabı okudu
bomba altında yaşıyor
tepeden tırnağa
sevmeye ,
sevilmeye ,
özgürlüğe hasret çocuklar!
Sayfa 55Kitabı okudu
boyacı çocuk
dışarıda buzdan bir hava
ve kalleş bir rüzgâr var
boyacı çocuk üşüyor
soğuktan değil ha
parasızlıktan hiç değil...
bir yalnızlıktan,
bir yarınsızlıktan...
Sayfa 42Kitabı okudu
hiç düşündün mü,
yalnızlığın kaç tane adı var?
ayrılık en fazla kaça böler insanı?
söylesene hiç düşündün mü?
kırılma zamanını yaşıyorum,
uzaklığın yalnızlığıma
bir tuzak mı?
istersen gidebilirsin dedim,
oysa ben git demeden gittin
gözlerin kaldı bende
onlar senin gibi yüzüstü bırakmadı beni
ve gülüşün...
sen gidiyorsun
umudum gidiyor
mütevazı sokaklarda
suslu puslu bir göz kalıyor
ne denilir böyle hallerde bilmem ki,
istersen gidebilirsin...
•••
içimde solan eski ve yarım bir tebessüm kaldı
istersen gidebilirsin...
yüreğime düşmeden önce,
bir ton sözüm vardı sana söyleyecek,
gözlerini görünce unuttum,
ki gözlerin gülüşümü besleyen...
ellerin en sevdiğim çiçeklerimdi ve gözlerin,
güllük güneşlik olur böyle zamanlarda içim ,
gecenin bağrından sıyrılan sabah yıldızı olurum...
bizi bilirsin
yabancı değiliz
acıya da,
aşka da...
yoksul bir mahallemiz vardı ve yoksul bir biz,
üşürdük kimsesiz gecelerde.
çıplak ağaç dalları vardı, üzerinde çıplak kuşlar
yas tutarlardı halimize, gizliden ağlarlardı.
yine de ölümüne söylerdik sevda türkülerini
ve umutlu şiirleri...
gözlerin
ve ellerin
bırakıp gittikten sonra
anladım,
yalnızlığın
ne çok adının olduğunu
her adıyla beni
biraz daha boğduğunu...