Ne var ki kaderden talep ettiğim her şeyi almaya, hatta bunun ötesinde artık bir şey istememeye alışmış olmam, belli bir heyecan eksikliği, hayatın içinde bir şansızlık doğuruyordu.
Beni tanıyanların çoğu, beni mutlu diye adlandırıyordu. Ama şimdi o zamanlardaki hatırlamaya çalıştığım “Ben”, diğerlerinin onu mutlu olarak gördüğü gibi kendisini mutlu görüyor muydu?