Öldürmenin Mahrem Tarihi
Joanna BourkeSözler ve Alıntılar
Psikopatların mental zırhları kalındır
18 yaşındaki bir radyo operatörü itiraf ediyor: 'Hendekte oturup insanların ölmesini izlemeye bayılıyordum. Kulağa kötü gelse de böyle, ne yaşanırsa yaşansın izlemeyi seviyordum. Oturup ev yapımı sıcak çikolatamı yudumlardım. Dev bir sinema filmi gibiydi.'
Dissosiyatif bozukluklar
❝Ya da Philip Caputo'nun söylediği gibi, Vietkongları öldürmek keyif vericiydi çünkü bu sinema filmi izlemek gibiydi: ❛Bir parçam bir şey yaparken, öbür parçam uzak bir mesafeden izliyordu.❜
Parçalanmış cesetlere odaklanmak yerine, kendilerini film kahramanları olarak hayal edebilen askerler, efektif savaşçılar olduklarını düşünüyorlardı. Bu tarz ayrıştırmalar psikolojik açıdan kullanışlıdır. Erkekler, kendilerini bir fantazinin katılımcıları gibi hayal ederek, kelimelerin ifade edemeyeceği korkunçluktaki ölümlerle ve öldürmelerle yüzleşmekten kaçınmanın dilini bulabilmiştir.❞
Evet Amerikan askerleri bu sayede akıl sağlıklarını bir süre koruyabildiler belki ancak ülkelerine döndükten sonra travma sonrası stres bozukluğu vakaları pik yaptı.
Vietnamlılar'ın cephesindeyse kimse delirmedi. Şiddet ve vahşet Vietnamlılar'da aynı tesiri doğurmadı.
Çünkü Vietnamlılar vatan savunmasındaydı.
ABD askerleriyse niçin Vietnam'da olduklarını bilmiyorlardı.
.. ama şaşkınlık, umut ve düşler zaten insan deneyiminin özünü oluşturmaz mı?
Sayfa 18
İnsan, yalnızca, okurlarının kafalarını her türlü uydurmaca ile doldurmaktan zevk alan gazetelere güvenmek zorunda kalıyor.
Sayfa 18