"...Nikolay düşüb maşının qapısını açdı. Rinat adəti üzrə pencəyinin düyməsini bağladıqdan sonra maşından endi. Anzor dönüb onlara baxırdı. Yaxınlıqdan yaşlı bir qadın keçirdi, əlində ərzaq dolu torba vardı. Rinat bir addım yana çəkilib Nikolayın arxasına keçdi. Nikolay da yaşlı qadına yol vermək üçün bir addım geri çəkildi. Onlar bir xətt boyunca dayanmışdılar. Elə bu vaxt atəş açıldı. Nikolay heyrətlə atəş açanlara tərəf baxdı və yavaş-yavaş yerə sərildi. Sinəsində iki qan ləkəsi əmələ gəldi və ləkələr sürətlə böyüməyə başladı. Rinat qolunda güclü bir zərbə hiss etdi, qeyri-ixtiyari aşağı əyildi. Anzor silahını çıxartdı və çığıraraq Rinata dedi ki, Nikolayın yanında yerə uzansın. Yenə bir neçə dəfə atəş açıldı. Rinat korlanmış pencəyinə baxdı. Əvvəlcə yalnız pencəkdə açılan və onu tamamilə yararsız hala salan dəliyə görə məyus olmuşdu. Sonra dəliyin ətrafına yayılan ləkəni gördü və əlini vuranda bunun qan ləkəsi olduğunu anlayıb təəccübləndi..."
O, pulun gücünü hiss etmək istəyirdi. İndi bilirdi ki, bu gücün sərhədi yoxdur. O alçalda, təhqir edə, pul verdiyi insanlara nifrət bəsləyə bilər. Çünki o, milyardlara sahib olmuş və indiki mövqeyini həm özünün, həm də başqalarının qanı bahasına qazanmış bir varisdir. O, oliqarxın varisidir. Buna görə də ixtiyarı var ki, kresloda oturub bir zamanlar çox xoşuna gələn qadına tərəf gözünün ucu ilə də baxmasın. Hər şeyin haqqı ödənilib. Bu qadın əmtəə olmağın əsl mahiyyətini hələ anlamır. Pulla satın alınmış mal! Ancaq o bunu öyrənəcək. Mütləq öyrənəcək.