Ölü Albayın Kızları
Katherine MansfieldÖlü Albayın Kızları Gönderileri
Ölü Albayın Kızları kitaplarını, Ölü Albayın Kızları sözleri ve alıntılarını, Ölü Albayın Kızları yazarlarını, Ölü Albayın Kızları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her insanın bir hobisi olmalıdır. Yoksa hayata katlanılamaz.
Hiçbir insanın öyle gözlere, öyle kirpiklere, öyle dudaklara sahip olmaya hakkı yoktu; tehlikeli bir şeydi bu.
Bir insan ölür ölmez fotoğrafları da ölüyordu.
Niçin mutluluk sonsuz değil? Sonsuz olsa, hiç de uzun gelmezdi insana.
Bir ağlayabilse şimdi, uzun uzun ağlayabilse, ilk kapısından, zalim aşçı kadından başlasa, sonra doktorun evi, sonra yedi küçük çocuğu, kocasının ölümü, çocuklarının onu bırakıp gidişleri, bütün yoksulluk yılları, ta Lennie'ye kadar. Ama bütün bunlara ağlamak çok uzun sürer. Olsun, artık zamanı geldi. Ağlaması gerek. Artık içine atamaz; daha fazla bekleyemez ...
nereye gittiğinin farkında bile olmadan, sırf kaçmak için kaçan bir insana benziyordu - sanki kaçmak, kurtulmak demekmiş gibi...
Fazla gelmişti artık, dayanamayacağı kadar çok şey geçmişti başından hayatı boyunca. Şimdiye kadar hepsine dayanmıştı, bir kerecik olsun ağladığı görülmüş değildi. Kimsenin yanında ağlamamıştı...
Elinden bir şey gelmiyor, kendini koruyamıyor diye, bir insanı bu duruma sokmak, zayıflığından yararlanmak ne kadar çirkindi.
Ah, her şey ne kadar çabuk değişiyor! Niçin mutluluk sonsuz değil?
eğer vakit olsaydı, eğer olanaksız olmasaydı, oturup bir güzel ağlayacaktı; tek çocuktu o, hiç kardeşi yoktu...
Ama insan her yere gitmeli; her şeyi görmeli...
Bacalarından çıkan duman bile yoksulluklarını belli ederdi.