Məncə sevmək, üzməyi bilmədiyin halda, yenə də dənizə atılmaqdır. Sevmək, əlinin yanacağını bilə-bilə, atəşə toxunmaqdır. Eynilə, pərvanənin şama olan sevgisindən, özünü yandırıb, kül etməsi kimi. Bir sözlə, sevmək, sonunu düşünməməkdir. Çünki, düşünmək ağıl, sevmək isə ürək işidir.”