Bir peder oğlunu seve seve büyütür. Bin belasını çekmiştir. Oğul başına buyruk dereceye gelince babasını beğenmez olur. Yalnız beğenmemekle de iktifa etmez. Belki de babasına isyan eder. Belki de onu helak döşeğine düşürür. İşte vaktiyle canı gibi sevmiş pedere şu halde hasm-i hali kim diye sormalı. Göstermeye iktidarı kalmışsa kimi gösterir?
Oğlunu!
Mağbûn (aldanmış) peder! Mel'un oğul!