Hammâd bin Abdu Rabbih (Rahmetullahi Aleyh) oturduğu vakit, âdetâ hemen kalkacak gibi muvakkat bir vaziyette otururdu. Kendisine:
"Ey Din Şeyhi, derlerdi, rahat otursana!.."
O hemen şu cevabı verirdi:
" Rahat oturmak mı? Rahat oturmak, emîn adamlara mahsûstur. Ben ise âsi bir kulum, öyle istediğim gibi oturamam!"
İşte kul... Her an, her lâhza kul olduğunun şuûru içinde ve hep Hak ile huzûrlu...