Kemalist seçkinlerin temel endişesi var olan toplumsal düzeni korumak olduğundan kırsal kesimdeki iktidar ilişkilerinin esasını değiştirme girişimleri güdük kalmıştır. Örneğin, bırakın ülkenin bütününü, Kürt aşiret reislerinin ve toprak ağalarının rejime karşı bir tehdit olarak görüldüğü Doğu ve Güneydoğu'da bile devlet bu grupların siyasi ve ekonomik gücünü ortadan kaldırmaya yönelik tutarlı ve kalıcı bir politika benimsememiştir.