Telâştan ve lüzumsuz gürültüden kaçınılırdı. Genel olarak hayat temposu sakin ve ihtiyatlıydı. Günlük hayatta telâşsızlık, acelesizlik Türklerin yaradılışında olan tabiat ve güzellik sevgisiyle birleşince son derece zarif durumların yaratılmasına yol açıyordu. Meselá bir kahveci çiçek açmış bir meyva ağacına, hoş bir manzaraya veya sokakta karşılaştığı ilginç bir olaya kapılıp oracıkta duraklardı