Bu kitap Dostoyevski'nin ikinci eseriymiş. Bu yönden baktığımızda oldukça başarılı fakat eksikleri de var. Öykü iyi başlıyor, merak uyandırıyor, daha sonra sıkıcı oluyor ve kafa karıştırıcı şekilde bitiyor. Şahsen ben hikayenin ne kadarı gerçek, ne kadarı Goladkin karakterinin hayali dünyası onu ayırt edemedim. Goladkin karakteri ilerici derecede şizofren bir tip (bunu okumada ilerledikçe anlayacaksınız), ani bunalımlar ve histeriler geçiyor sürekli. Kafasında kurduğu şeylere kendi de inanıyor ve gerçek sanıyor. Oldukça gerilimli ve yer yer rahatsız edici bir kitap. Goladkin karakterinin kendiyle mücadelesini hayretle okudum.
Dostoyevski'nin mit eserlerine nazaran (Suç ve Ceza, Karamazov Kardeşler, Budala gibi) çok başarılı olmasa da okunmayı hak eden bir eser.
