Oyun ve Gerçeklik
Donald W. WinnicottOyun ve Gerçeklik Sözleri ve Alıntıları
Oyun ve Gerçeklik sözleri ve alıntılarını, Oyun ve Gerçeklik kitap alıntılarını, Oyun ve Gerçeklik en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bırakalım gençler toplumu değiştirsin ve yetişkinlere dünyayı yeni bir gözle görmeyi öğretsinler; ama büyüyen bir kız ya da oğlan meydan okuduğu zaman bir yetişkin de bu meydan okumaya karşılık versin. Bu karşılığın ille de hoş olması gerekmez. Bilinçdışı fantezide bunlar ölüm kalım meseleleridir.
Kronik hale gelmiş depresyonun sebebini açıklıyor resmen :)
Kişinin hayatın yaşamaya değer olduğunu hissetmesini sağlayan her şeyden önce yaratıcı kavrayıştır. Bunun karşısında dış dünyayla boyun eğmeye dayalı bir ilişki vardır; bu ilişkide dünya ve dünya ile ilgili ayrıntılar sadece uyulması gereken ya da uyum talep eden bir şey olarak tanınır. Boyun eğme birey için bir boşunalık duygusunu da beraberinde getirir ve hiçbir şeyin önemli olmadığını, hayatın yaşamaya değil mi diye düşüncesi ile bağlantılıdır.
Sayfa 96 - Metis Yayınları, 5. Basım Haziran 2021, çev: Tuncay BirkanKitabı okudu
Çocuğun tümgüçlülük yanılsamasının annenin eşduyumlu olmayan yanıtlarıyla erken ve sert engellenmesi ciddi psikopatolojik neticeler doğurur. Böyle durumdaki bir çocuk giderek bir ''sahte kendilik'' geliştirecektir. Kendiliğinden, ihtiyaç ve taleplerinden vazgeçecek, hızla annenin ve başkalarının taleplerine göre kendini oluşturmaya çalışacaktır. Artmış bir zihinsel aktivite ile kendini ve çevresini sürekli olarak tarayacak, gerçekliği değerlendirmeye çalışarak yüzeyel bir uyum göstermeye yönelecektir.
''Hakiki kendilik'' gelişmemiş bir nüve olarak ''sahte kendilik'' tarafından sarılıp, kuşatılıp korunacaktır.
''Hakiki kendilik'' kendiliğinden ihtiyaçların, dışavurumların kaynağıdır. ''Sahte kendilik'' ise çevrenin sağlamadığı olumlu ortamı sürekli olarak oluşturmaya yönelik bir aktivitedir.
Winnicott kuramında, çocuk başlangıçta bütünleşmemiş, zamanda ve mekanda dağınık deneyimler yaşamaktadır. Bu deneyimler kendiliğin çekirdeklerini oluşturur. Kendiliğin bütünleşmesi, gelişmesi anne ile ilişki içinde, annenin sağladığı çevre içinde gerçekleşir. Çocuğun bütünleşmiş şekilde kendini algılaması ve kendilik duygusunu geliştirmesi annenin sunduğu ''kucaklayıcı çevre'' sayesinde olur. Annenin çocukla ilgili bütünleşmiş tasarımları çocuğun giderek kendi bütünleşmesini kavramasına yol açar.
Annenin bebeğe bebeğin kendisini geri verme rolü dediğim şey, çocuk-aile ilişkisi açısından da önemlidir. Çocuk büyüdükçe, olgunlaşma süreçleri karmaşıklaşıp özdeşleşmeler çoğaldıkça, çocuğun anneyle babanın yüzlerinden ve kendisiyle ebeveynlik ve kardeşlik ilişkisi içinde bulunan diğer insanların yüzlerinden kendini geri almaya yönelik bağımlılığı giderek azalır doğal olarak.
Psikoterapi zekice ve uygun yorumlar yapmak değildir; genellikle hastaya kendisinin getirdiğini uzun vadede geri vermektir. Görülecek şeyi yansıtan yüzün karmaşık bir türevidir.
Sayfa 158 - Metis Yayınları, 5. Basım Haziran 2021, çev: Tuncay BirkanKitabı okudu
Geçmişe özlem, kişinin kaybedilmiş bir nesnenin içsel temsiline kararsız bir biçimde tutunmasıyla ilgilidir.
Sayfa 45 - Metis Yayınları, 5. Basım Haziran 2021, çev: Tuncay BirkanKitabı okudu
Olgunlaşmamışlığın tek tedavisi vardır, o da zamandır, zamanla büyüyerek olgunlaşmaktır.
Sayfa 177 - Metis YayınlarıKitabı okudu
-ergen gelişimine ilişkin çağdaş anlayışlar-
…siz ödülünüzü, kişisel potansiyelinde zamanla ortaya çıkabilecek olan zenginlikle alırsınız. Bunda başarılı olduğunuzda da kişisel gelişimleri için bir zamanlar size tanınanlardan çok daha iyi fırsatlarla karşılaşan çocuğunuzu kıskanmaya hazır olmalısınız. Bir gün kızınız sizden bir süre bebeğine bakmanızı istediğinde, böylece bunu tatmin edici bir biçimde yapabileceğinizi düşündüğünü gösterdiğinde, oğlunuz bir şekilde sizin gibi olmak istediğinde ya da genç olsaydınız sizin de beğenebileceğiniz bir kıza aşık olduğunda kendinizi ödülünüzü almış hissedersiniz. Ödüller dolaylı olarak gelir. Ve şüphesiz size hiçbir zaman teşekkür edilmeyeceğini bilirsiniz.
Görüyoruz ki bireyler ya yaratıcı bir biçimde yaşayıp hayatın yaşamaya değer olduğunu hissediyorlar ya da yaratıcı bir biçimde yaşayamayıp yaşamanın değerinden şüpheye düşüyorlar. İnsanlardaki bu değişken, doğrudan doğruya her bebeğin yaşam deneyiminin başında ya da ilk dönemlerindeki çevre koşullarının niteliği ve niceliğiyle bağlantılıdır.