İnsan denen varlığın ne kadar acımasız olabildiği, ince, kültürlü, terbiyeli kişilerde hatta toplum tarafından asil ve şerefli insanlar olarak kabul görmüş kişilerde bile ne kadar gaddarca bir yan olabildiği gerçeği gördükçe, derinden sarsılmıştı.
Artık öyle bir noktaya geldik ki, insanlar şahıslarına yöneltilen bir suçlamayı, mensubu oldukları topluluğun tümüne yöneltilen ağır bir suçlama olarak algılıyor.
Kovalev mutluluktan neredeyse kahkaha atacaktı. Fakat bu dünyada hiçbir şey sürekli değil, bu yüzden de neşe ikinci dakikada birinciden farklıdır, üçüncüde biraz daha zayıflar ve sonunda tamamen yok olur.
Hayatımızda önemsiz gibi görünen küçük detayların elimizden alındırma nasıl önemli olduğumuzu çok güzel bir dille anlatmış kitap 3 hikayeden oluşuyor en sevdiğim palto oldu bu palto da alt üst ilişkisini memurların yaşam biçimlerini anlatıyor ama sonunda altların üstlerden bir şekilde hakkını aldığını görüyoruz kendini üst kesimden gören kişilerin elinde olanlar alındığında kendilerinin hiç bir anlam ifade etmediklerini görüyoruz. Gerçek kişilikleriyle değilde bulundukları konumlarla önem kazanmış kişiler binbaşı gibi mesela rütbesi gittiğinde kendisini önemsiz hisseden insanlar…
Gogol'un sevimli ve absürt hikayeleri..
Ben en çok Palto'yu sevdim. Burjuvazinin yoğun yaşandığı Rusya'da küçük mutlulukları olan ve gelir adaletsizliğinin, hak edenin hak ettiğini alamamasının hatta buna hakkı olmadığını düşünmesinin hikayesi. Biraz öğrenilmiş çaresizlik..
Artık öyle bir noktaya geldik ki, insanlar şahıslarına yöneltilen bir suçlamayı, mensubu oldukları topluluğun tümüne yöneltilen ağır bir suçlama olarak algılıyor.
Artık öyle bir noktaya geldik ki, insanlar şahıslarına yönetilen bir suçlamayı, mensubu oldukları topluluğun tümüne yönetilen ağır bir suçlama olarak algılıyor.