İlk kitabın sonunda baba evinden kurtulmak için Nicola ile evlenen Annetta’nın hikayesi, Pantolon İstiyordum 2’de anlatılmaya devam ediyor. Kitabın arkasında yazan şu cümleler aslında her şeyi anlatıyor: Genç kızın “genç kız” olmasını zorla engelleyen, onu durmadan yaralayan “baba evi”; kadının “kadın” olmasını istemeyen “koca”… Aslında sadece evi değişmişti Annetta’nın, gördüğü muamele ise aynıydı. Artık sadece babası tarafından değil, eşi tarafından da aşağılanacak ve dayak yiyecekti. Yine kitabın arka kapağında yer alan “Yargılayan, mahkum eden, acımasız bir infaz öyküsü… İnsanın “adam” olamayışının öyküsü…” cümlesi, kadınların verdiği mücadelenin başarı ile sonuçlanacağına dair umudumu kırsa da Lara Cardella gibi kadınların var olduğunu ve var olacağını bilmek inancımı korumamı sağlıyor.
