Eski bir zırhın zamana yenilip, parça parça olduğunu, kendini her geçen saniye daha savunmasız hissetmesini sağlayarak, işlevini yitirdiğini hissediyordu. Peki, bu çok mu kötüydü? Duygulanmayacak kadar sert olmak, kimsenin erişemeyeceği mesafede durmak çok mu iyiydi? Başkalarının yaşamına girmek, onların da seninkine müdahale etmesine, duygulara ve doğal olarak da darbelere açık olmak, daha iyi olabilir miydi?