Ansızın direnmenin değeri nedir diye soruyorsun kendine... Hepimiz toprağın dumanı, acısının yağı içinde solucan olacağız. Sahip olduğumuz her şey olan bu an, dokunabildiğimiz tek şey. Şimdiden geriye firlatılmış başka çağın imgeleriyiz...
“..o zamandan sonra anılar beni hep korkuttu. Milyonlarca kere kaçtım, asla sevdiğim alışkanlıklar edinmedim; böylece onları özlemek zorunda kalmadım.Çünkü o günden sonra hiçbir şey bana şahane bir anıdan daha zalim görünmedi”