Paris Güncesi
Demir ÖzlüSözler ve Alıntılar
Hiçlik kendine doğru çekiyor beni, yitmekle kalmak arasındayım
Yalnız kalmayı, ıssız yolda bir başına yürümeyi korkusuzca seçerdim. Ama varacağım neresidir?
Yitiş isteğim, benim dinimdir bu.
bu düşsel yolculuğu seçmekle, kendi kentinin kasveti içinde yaşayan Kafka gibi kapalı bir yazar olma şansını kaybediyorum.
Bir rüzgar fırıldağı olarak kullanırım gövdemi, oraya, çatının en yüksek yerine asıp, ondan başka neyim ki ben?
tedirgin, bunalımlı, sınırdayım.
Güneş, karşıdaki alçak damların üzerinden batıyor ve ben bu notları alıyorum. Buraya hiçbir tanıdığın gelme olasılığı yok. Kimsenin bilmediği bir kahve burası.