Kulun bir nimeti avucunda tutabilmesi için mahviyette ısrar etmesi lazım. Yani yoklukta ısrar etmesi lazım. Bir kul, mamahfiyete, fakra sığınmazsa bulduğu bütün nimetleri sırasıyla kaybeder.
(Mahviyet: Kendi kusurunu bilip, kendine haddinden fazla kıymet vermemek; tevâzu içinde olmak demektir. Mahviyet; insanın kendi benlik ve varlığını yok edip, Allah'ın zatında ve varlığında fani olma halidir.)