Politik Kamera Sözleri ve Alıntıları
Politik Kamera sözleri ve alıntılarını, Politik Kamera kitap alıntılarını, Politik Kamera en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İçine gömülü olduğumuz varsayımları
anlamadıkça kendimizi anlayamayız.
...
-ADRIENNE RICH
Belki de artık, dilin hapishanesini terk edip
tarihin kesimevine doğru hareket etmenin
zamanıdır.
-CORNEL WEST
Sinema . . . hayaletlerin birbiriyle yarışıdır.
-JACQUES DERRIDA
Temsil. Sinema dışarıda ‘duran’ bir şeyi bize ‘göstermez’, onu temsilin süzgecinden geçirerek, şu ya da bu biçimde dönüştürerek, bize bir yapıntı sunar.
Sinemada gördüğümüz her şeyin arkasında, temsil biçimine ilişkin bir tercih yatar. İdeoloji de temsiller üzerinde yükselir; toplumsal kurum ve değerlerle, cinsiyet rolleriyle, kişisel varoluşumuzla ilgili yapıtaşları temsilin vazgeçilmez katkısıyla oluşturulur.
Filmler, sosyal gerçekliğin şu ya da bu şekilde inşa edilmesine zemin hazırlayan psikolojik duruşları, dünyanın ne olduğu ve ne olması gerektiğine ilişkin olarak düşünceyi yönlendirerek toplumsal kurumları ayakta tutan bir temsil parçasıdır. Sinemanın böyle kavranması, klasik Marksist teoriye ait ideoloji kavramının genişletilmesi gerekir. bu kavram, ezilenlerin kendilerini ezen sürece gönüllü katılımını sağlamaya, yani zor kullanmaya gerek bırakmayan tahakküme yönelik bir fikir ve imgeler sistemi olarak tanımlanır.
Ben hiçbir şeyi çözmedim sadece her şeyin ortasına düşüverdim.
Sinema . . . hayaletlerin birbiriyle yarışıdır.
Pasif erkeğin kadına yönelttiği hiddet, aslında bağımlılığa ve “altta kalma” olasılığına duyulan, rekabetçi erkek dünyasında diğer erkeklere göre pasif kalma korkusuyla bağlantılı bir öfkedir. Şiddet, hem bu duygulardan kaçmak, hem de kadın gücünü ve potansiyel kadın bağımlılığını alt etmek etmek için bir çıkış yolu oluşturur. Gerçekte gerilemenin erkeği götürdüğü nokta, kadınların asli bakıcılar sıfatıyla erkekler üzerinde güç sahibi oldukları, psişik gelişimin geride kalmış bir aşamasıdır. Erkeğin babaerkilliğin tanımladığı erkek kimliğine kavuşabilmesi için bu güçten kurtulması gerekir
Şiddetin anası beyaz adamdır
Son Sahne!
THX sibernetik toplumdan kaçar, filmin son karesi onun doğaya ve özgürlüğe kavuşmasını gösterir. THX’in kurtuluşu, özgürleşme anında onu göz alıcı biçimde tecrit eden parlak turuncu bir ışıkla ilişkilendirilmiştir. Bu parlak güneş, yapıntısal, kurma bir dünyadan doğaya kaçışı ve bireysel özgürlüğü ifade eden bir metafordur. Güneş, ayırıcı bir sınır sunarak THX’i gerçek anlamda tekilleştirir. O artık, herkesin rahatça bir diğerinin yerini tutabileceği kitlenin parçası değildir. Dahası, bu imgeyle açığa çıkarılan anlam birebir olanı imler, en el değmemiş mevcudiyeti ile doğanın ta kendisini ifade eder. Nitekim doğanın gerçek anlamı da budur; düzenlenmişliğin, yapıntısallığın, teknolojinin ve (birebir olanın taban tabana karşıtı olan) retoriksel figürlerin genellikle yanında taşıdığı ikame etme eğiliminin dışında kalan şeydir. Özgürlük ideolojisini doğa üzerine inşa etmek onu birebir anlam üzerine inşa etmek anlamına gelir, çünkü birebir anlam eşyanın asli varoluşunu ifade eder, eşitlikçi kent ise insanlar arasında yapay bir ikame edilebilirlik tesis ederek bu varoluşun saflığını bozar. Filmde politik tutumlar görsel üslupla şifrelenmiştir ve eşitliğin donuk beyazı ile özgürlüğün sıcak turuncu ışıltısı arasında seçim yapmak durumunda olan izleyicinin hangisini seçeceğini tahmin etmek güç değildir.
Sayfa 382 - TEKNOFOBİ
Gerçekten de, altmışların başlarından ortalarına kadar yapılmış belli başlı filmler şöyle bir gözden geçirildiğinde, Biskind’in “solun sessizce yaklaşması” diye nitelediği şeyin belirtilerine rastlanabiliyor: 1960 - Spartaküs bir köle ayaklanmasını anlatıyordu. Garsoniyer (The Apartment) iş hayalının cinsel ayrımcılığını hicvediyordu, Rüzgârın
Toplumsal dünyanın temsil edilişi politiktir ve bunun için seçilen temsil tarzları, dünyaya karşı farklı politik duruşları ifade eder. Her kamera konumu, her görüntü düzenlemesi, her montaj kararı ve her anlatısal seçim, türlü çıkar ve arzular barındıran bir temsil stratejisiyle ilişkilidir. Sinemanın yalnızca “gerçekliği” ortaya koyan ya da betimleyen hiçbir cephesi yoktur. Filmler fenomenal bir dünya inşa ederek izleyiciyi dünyayı belirli biçimlerde yaşantılayacak biçimde konumlar.
Her toplumsal akım, karşıt akımı içinde yeni düzey bir oluşuma yol açar. Seksenli yıllardaki tepkinin bir ölçüde altmışlı yılların hareketlerinin sonucu olarak ortaya çıkması gibi, liberal bir toplumsal görüşün tutunabileceği zemini hazırlayan da bu tepkinin kendisi olmuştur. Sosyal yardım bütçesinden geçinenler sokaklarda açlıktan ölürken, bu “düzen asalaklarının” ülkeyi soyup soğana çevirdiği iddiasıyla ortaya çıkmak güçtü. Zenginlerin yeterince zenginleştiğini, yeniden muhtaç durumdakilerle ilgilenme zamanının artık geldiğini söylemekse daha kolaydı. Şirketleşmiş sermaye, sosyal yardım kayıtlarını boşaltırken kendi ceplerini doldurmakla, kendisini hedef konuma yerleştirmişti.
Romantik aşk ideolojisinin, tanıdık, türsel ve geleneksel temsil biçimleri benimsemesinde şaşılacak bir yan yoktur. Bu temsiller geleceği yeniden kurmaz, geçmişi geri çağırırlar. Böyle olması doğaldır, çünkü romantik aşkın kendisi de zaten bir geri dönüş ifadesidir, güvensizliği bertaraf edip kaybedilmiş olanı -hem dünyada hem de temsil düzeyindeki nesne istikrarı ve sürekliliğini- yerine koyan bir kaynaşmadır.
Sana ne diyorsam onu yap
Yaptığımız ankette, Yıldız Savaşları serisinin birinci filminde kahramanın neyi temsil ettiğini bir dizi seçenek arasından seçmeleri istenen katılımcıların % 57’si “insanın inandığı yolda yürümesini” temsil ettiğini, % 17’si ise bireysel özgürlük ve kapitalizm gibi Amerika’ya özgü değerleri savunduğunu düşünmüştür. Örneklemin % 53’ü filmdeki