Posthüman: Şehir ve Beden
Yaylagül Ceran KarataşSözler ve Alıntılar
21. yüzyıl, doğanın başka doğalara ve insanın başka varoluşlara dönüştüğü yeni bir yüzyıl. Bir umut yüklü beklenti mi yoksa antropodise” yüklü tasarım mı diye adlandıracağız bu çağı? Henüz belli değil. Lakin insanın kendi elleriyle daralttığı bir çağ yaklaşmaktadır.
"Transhümanizmde göz ardı edilen olgulardan biri, insanın bir temsil olması paranteze alınarak insanın sadece bu dünyada, "şimdide ve burada" varoluşu ve yeni inşa edilen bedeni üzerinde durulmasıdır. Transhümanizm açısından
amaç bu bedenin güçlendirilmesidir. Bu noktada da o bir yeryüzü dini olarak yorumlanmaktadır. Her ne kadar transhümanizmin bir din olmadıği iddia edilse de 2000lerden itibaren
Tanrı rolünü oynamak ve hatta insanın tanrılaşması iddialarıyla transhümanist dinin teması ve bağlamı inşa edilmeye, tartışılmaya başlanmıştır..." (Posthüman Şehir ve Beden)
"Bilim ve teknoloji kullanılarak insanı biyolojik sınırlılıktan kurtarmakla yetinilecek mi?
Bu "kurtarma" operasyonunun bir "dur" noktası var mı?" sorularının cevabını yine bilimden devşiren ve sadece bilimin sınırları içinde kalınması gerektiğini savunan yaklaşımlar bir ağırlık noktası oluştururlar. Fakat bir taraftan da bu sorular, tür olarak insanın sonunun geldiğini ve yeni bir türün inşasında insanın hem bir kobay hem de "yaratıcı" olarak sorumlu olduğunu iddia eden fütürist yaklaşımlarda önemli bir yer tutar..."
"Dünya, hakikat sonrası kompleks ve kaotik bir çağın tasarımı ve sınır durumu olarak karşımızdadır. İşte böyle bir zeminde var olmanın dayanılmaz hafifliği, var olmanın ağırlığına ve dahi dayanılmaz acısına evrilmiştir.
Şöyle ki, "Var olan nedir?" sorusu, kutsaldan, metafizik bütünlükten ve bilinebilirliğinin nedensel bağlarından koparılmış, cevaplanması kolay görünen zor bir soruya dönüştürülmüştür..."