John Sanbonmatsu’nun Postmodern Prens’i strateji sorunlarına odaklanan bir siyaset kuramı eseridir. O aynı zamanda 1960’lardan günümüze kadar olan Solun özgün ve aydınlatıcı bir entelektüel tarihini de sunuyor. Kitap, 1960’larda Yeni Solun izlediği siyaseti inceliyor ve onun ekspresivizminin nasıl siyasi bölünmeye yol açtığını ve postmodernizme nasıl zemin hazırladığını gösteriyor. Öte yandan, gittikçe artan bir biçimde metalaşan bir toplumda akademik yaşamın ekonomi politiğinin postmodernizmin temelini nasıl güçlendirdiğini de gösteriyor.
Postmodern Prens, postmodernizmin tarihsel olarak temellendirilmiş eleştirisini ve sosyalist Solun onun düşüncelerinin oluşmasına nasıl yardımcı olduğunun tarihini ortaya koyuyor. Bu iki yanlı eleştiri sırasında, küresel kriz anında kapitalizme meydan okuyabilecek bir ortak siyasi özne (Machiavelli’nin Prens’inin ve Gramsci’nin Modern Prens’inin ardılı) inşa etme görevini önüne koyan bir Marksizmin görkemli bir anlatımını sunuyor.
Sanbonmatsu, Michel Foucault’nun eserinin ve daha yakınlarda da Hardt ve Negri’nin coşkuyla karşılanan İmparatorluk’unun sınırlarını gösteriyor.
