Kişi, tıpkı -tavanın, yerlerin, odaların ve koridorların yavaşça işlenmesiyle- bir ev yapmak gibi sabırla ve tedricen kendi kimliğini örmek yerine bir dizi "yeni başlangıçlar "la, anında kurulan fakat kolayca da yıkılan şekilleri üst üste çiziyor; parşömen bir kimlik yaratıyor.Bu, bu dünyaya uyan bir kimlik türüdür.