Tiyatro okumayı seviyorum ben. Kitabı Ocak 1993 yılında almışım. O yaşta ne anladım acaba okurken. Sadece beğendigimi hatırlıyorum. Oyun Balkan göçmeni bir ailenin İstanbul'da tutunmaya çalışmasını anlatıyor. Kızları Redife üzerinden bir mücadele ve hayatta kalma savaşı. Keyifli okumalar dilerim.
Elemle geçirme ömrünü gafil
Hoş bir yanı vardır bak hayatın da
Kahpe felek dönmez boyuna tek yanlı
Gönlünü karartma geçer bunlar da
Ne varsa dünyada seninle vardır
Sen sensin unutma, boş verme sakın
Bir gün ecel gelip can uçtuğunda
Dünyada ölümsüz bir adın kalsın
"Boş ver yahu!..." diyen kim ise
Pâre, pâre olma güçlen gülümse
Işıksız cahille kelâma girme
Bil sevgi cihanda en büyük şey
Fanisin diye boşvermek neden
Fani sen değilsin sadece beden
Bak şu ana bak geçmeden dem
Doldurun dostlar içelim birden
Bu ana, bu meclise sunulsun mey!...
Ölüm değil aslolan yaşamak hey!...
Ölüm değil aslolan yaşamak hey!...
Ne sandın güzel abim, aslan dayım ne sandın
Zenginin tanrısıyla aynı mı senin tanrın!
Zengin amca parasıyla kıblesini doğrultur
Yoksulunki gönülde, n'apsın, kendini bulur.