İnsanlardan adeta kaçmak istiyordum. Hiçbir şeyin farkında olmayan, süregelmiş bu yaşama ayak uyduran ve bir amacı olmayan insanlardan artık uzak durma ihtiyacı hissediyordum
Bu kaos daha fazla devam etmemeliydi. Tüm insanlığı karamsarlığa bürüyen, üzen, onları yok eden ve insanlardan insanlığı çalan bu karanlık daha fazla hüküm sürmemeliydi.
Çocuklara acı çığlıklar attıran, daha bu küçücük yaşlarında onları, yaşamın olabilecek en kötü yanıyla yüz yüze bırakan, insanlara sinir krizleri geçittiren, hayali şeyleri gerçek sandıran ve olmayan şeyler için kendilerine ve etrafındakilere zarar verdirten, mutluluğu ve huzuru yok eden, tamamen acı dolu bir yaşam yaratan karanlığın perdeleri artık kalkmalı ve insanoğlu hasret kaldığı güneşin yüzünü görmeliydi.