Gel gece; gel Romeo; gel sen gecemin gündüzü;
Çünkü gecenin kanatları üstünde sen
Kuzgunun sırtına henüz düşen kardan daha ak görünürsün!
Gel ey sevecen gece, gel, sevimli, kara kaşlı gece,
Bana Romeo'mu ver; sonra öldügünde,
Al da küçük yıldızlara böl onu;
Onlar göğün yüzünü öyle bir süsleyeceklertir ki,
Bütün dünya gönül verip geceye,
Tapmayacaktıe artık o muhteşem güneşe.