Rosenbergler olayı tarihte şöyle geçiyor;
Bir teknisyen olan Ethel’in öz kardeşi David Greeenglass, Los Alamos atom tesislerinde uranyum çaldığı gerekçesi ile 1950 yılının 15 Haziran gecesi tutuklanıyor. İftira, şantaj, tehditlerle alınan ifadesi sonucunda Rosenbergler aleyhine tanıklık yapmaya zorlanıyor. Rosenbergler Sovyetler Birliği’ne atom bombası ile ilgili bilgi sızdırmak ve ABD’ye ihanet etmekten suçlanıyorlar.
Davalarını üstlenen Avukat Emanuel Bloch, Rosenbergler’in hesaplarına Sovyetler Birliği tarafından 70 ABD doları yatırıldığı, kendilerine bir sandalye ve saat hediye edildiği gibi delilleri tek tek çürütmesine rağmen 29 Mart 1951’de jüri kararını veriyor. Ölüm cezanın hafifletilmesi için hem ulusal, hem de uluslararası platformlarda büyük bir kampanya başlatıldı, elli bin imza toplanıyor, yürüyüşler düzenleniyor.
Pablo Picasso, L’Humanité dergisinde; “Saatler önemli. Dakikalar önemli. İnsanlığa karşı bu cürmün işlenmesine izin vermeyin!” çağrısında bulunurken Jean Paul Sartre, Albert Einstein, Bertold Brecht, Jean Cocteau, Frida Kahlo gibi pek çok aydın tepkilerini ortaya koyuyorlar. Papa XII. Pius, ABD Bakanı Eisenhower’dan infazın durdurulmasını talep ediyor.
ABD Yüksek Mahkemesi önce temyiz başvurusunu kabul, sonra da McCarthy’nin baskısı ile bu kararı iptal ediyor. Rosenberg’ler aynı günün akşamı, 19 Haziran 1953’de, geriye iki küçük oğlan çocuğu bırakarak, Şabat’ın girişinden sonra, California açıklarındaki ünlü Sing Sing Adası’nda elektrikli sandalyede can veriyorlar.
İşte bu kitap bu olay üzerine yazılmış bir tiyatro oyunu. Fakat bu oyun yazarın isteği üzerine oynanması yasaklı...
Okuyunnn...
