Hepimizin Germinal, Nana ve Meyhane romanlarıyla tanıdığı, Dreyfus Davası için yazdığı makale ile hakikatın yılmaz savunucusu haline gelmiş, natüralizm akımının öncüsü, Fransız yazar Emile Zola’nın yirmi kitaptan oluşan Rougon - Macquart Dizisi’ne başladım.
İkinci Cumhuriyet’in ardından başlayan 1852-1870 yılları arası İkinci İmparatorluk dönemi Fransa’sının anlatıldığı eserde Rougon- Macquart aileleri üzerinden imparatorluk yanlıları ve cumhuriyetçiler arasındaki mücadeleye yer verilmiştir. Emile Zola doğup büyüğü Aix-en-Provence kentinden ilham alarak Plassans isminde hayalî bir taşra kenti yaratmış ve asıl siyasi gelişmelerin merkezinden uzakta olmasının etkisiyle temkinli, bir fısıltı haberle bile taraf değiştirebilen, haberin güvenirliliğiyle sinsi planlar yapmaktan çekinmeyen burjuva sınıfı ve ardına takılıp sürüklendiği bayrağın coşkusunu askerlerle karşı karşıya kalana kadar korumuş olan işçi takımı cumhuriyetçileri karşı karşıya getirmiştir. Tüm bu tarihi olayların arasında Silvère ve Miette’nin ilişkileri bence başlıbaşına ayrı bir roman konusu olabilir.
Emile Zola’nın sıradan insanları ve doğayı ayrıntılı tasviri ile kitap bir film sahnesinin ötesine geçmiş, okuru zamanda yolculukla o dönemi yaşar hale getirmiştir. Kimi tasvirler aceleci okurlar için fazla uzun olsa da ben çok büyük haz alarak okudum.
Daha önce bu diziden haberim olmadığı için Germinal ve Nana’yı okumuştum, şimdi sırası gelince bu kitapları yeniden okumayı düşünüyorum.
