Ruh Yordamı
Gökhan ÖzcanRuh Yordamı Sözleri ve Alıntıları
Ruh Yordamı sözleri ve alıntılarını, Ruh Yordamı kitap alıntılarını, Ruh Yordamı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Düşünmek, sadece ümitsiz bir can sıkıntısıymış gibi geliyor artık.
Ben bir müslümanım. Yaşadığım "zaman"da, bunun bir "ayrıcalık" olduğunu biliyorum.
Sayfa 47Kitabı okudu
Artık hiçbir kara bulut, bizim beraber yaşamaya alıştığımız gerçekler kadar karartamaz dünyayı...
Küçük ayrıntıları yakalamakla başlıyor her şey.
Çünkü büyük gerçekler, küçük ayrıntılarda kaybediliyor.
Geceyi bilmiyorum.
Kopkoyu bir karanlıktan mı ibarettir, yoksa ışıldayan yıldızlardan mı? Karanlığın içindeki ışık mıdır, yoksa ışığı boğan karanlık mı? Her şeyi görünmez kılan bir zalim midir, yoksa düşüncemizi derinleştiren acı sözlü bir dost mu?
En çok onun içinde var oluyorum; ama geceyi bilemiyorum...
Hangi alabora, içimizdeki depremlerden daha kırıcı olabilir?
Kendimizden kaçmayı gittikçe daha zor başarıyoruz.
Adım başı bir ayna çıkıyor karşımıza.
Adım başı yakalanıyoruz hafızamıza.
Peki ben ne biliyorum?
Bana öğretilen hayat bilgisini...
Peki ya ölüm?
Onu da bilmiyorum.
Ama bildiğim önemli bir şey var:
Bilmediğim şeylerin çokluğu, yaradanın büyüklüğüne atıftır.
Herkes gibi ben de yorgundum dünya işlerinden.
Sayfa 32Kitabı okudu
Asla ümitsiz değilim. Dünyada yaprağın bile ilahi iradeden habersiz kıpırdayamayacağına ve kaderin hayatın şaşmaz güzergahı olduğuna inanıyor; bunu inancımdan bir cüz sayıyorum.
Sayfa 50Kitabı okudu
Zaten beni anlamalarını da beklemiyordum.
Sayfa 33Kitabı okudu
Hayatın bütününden sorumluyum. Sıkıntılarımı seviyorum, onları onurlu yaşamanın gereği biliyorum.
Güvenmek ihtiyacı, geceye ulaşan her günün sonunda içimizi biraz daha dolduruyor.
Sayfa 67Kitabı okudu
Bazen dünyayı içime sığdıracak kadar genişliyor yüreğim, bazen kendi çırpıntılarına bile dar geliyor.
Bazen küçük bir gülücük bile yetiyor içimi ısıtmaya, bazen dağlara yükselen kahkahalar bile yetmiyor yüzümü güldürmeye.
Bazen inanılmaz derecede uçarı, bazen iflah olmaz biçimde kanadı kırık oluyorum.
Hep aynı bedenin içinde yaşıyor; ama kendimi bilemiyorum...