"Denizin suyu temiz ve ölüsü helâldir.
(bk. Ebu Davud, Et'ime, 47)
Bu hüküm deniz ve yaratıkları için Kur'ân da bulunmayan bir hükümdür. Hatta bu hükme dayanarak İmam Şâfii 'nin:
"Denizden babam çıksa yerim."
dediği halk arasında tevâtür olmuştur.
Vâkia deniz yaratıkları için Hanefi mezhebinde bir takım tehdidler bulunmaktadır. Midye, istiridyenin tahrîmen mekruh sayılması gibi.
Beni Esed kabilesinden bir kadın İbn Mes'ud'a gelip der ki:
"Senin dövme yaptırana, yüzündeki kılları aldıran, dişlerinin arasını ayırana lânet ettiğini duydum. Bunu nereden çıkarıyorsun?"
İbn Mes'ud da cevaben: "Ben kim oluyorum ki Allah'ın lânet ettiğine lànet etmeyeyim." der.
Kadın israrla:
"Ben Kur'ân'da böyle bir hükme rastlamadım." diye üsteleyince İbn Mes'ud: "Kur'ân'da Allah'ın yarattığını değiştirmeyi yasaklayan" (en-Nisa, 4/ 119) âyet ile
"Emir verdiğinde Allah Rasûlü'ne uymayı emreden" (el Haşr. 59/ 7) âyet
buna delildir" der.