Ruhlar Arasında
Bedri RuhselmanRuhlar Arasında Gönderileri
Ruhlar Arasında kitaplarını, Ruhlar Arasında sözleri ve alıntılarını, Ruhlar Arasında yazarlarını, Ruhlar Arasında yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Maddi bedeninden kurtulduktan sonra ruh henüz heyecan, ihtiras
ve yersel hayatı esnasında edinmiş olduğu imaj ve fikir ağları
içinde mahsurdur. Onun yeni hayatına alışması ve yeni hayatım anlaması lazımdır. Ancak bunu yaptıktan sonra kozmik muhitlere girebilir.
Şiddetli ölümlerde, intiharlar da, işkence ile Öldürülenlerde, kazalarda, felçlerde, yaralanmalarda ruh şaşkındır ve hayret içindedir. Öldüğünü zannetmez. Bedenini görür, bu bedenin kendisine ait olduğunu bilir, ve onu inatla muhafaza etmeye çalışır, ondan ayrılmış olduğunu anlayamaz.
Hayat bir uçurumdur, sonsuz, dipsiz bir uçurum. Kuşlar uçar, kanatları vardır, insanlar da uçar, insanların kanatları bilgidir. Bilgi yoluyla ancak yükselebilir.
Her bilginin bir manası, her mananın muhtelif vasıflan vardır. Her vasfın bir çok halleri mevcuttur. Bunların her biri ayn ayrı incelenir. İnsanlar da yükselir,
bir sonsuzluğa doğru, uçurumun üstüne doğru, görünen berraklığa
doğru yükselir. Ama bu uçuş değildir. Duraklamaları olan bir
yükselmedir. Sonsuz bir yükselmedir. Devam eder ezelden ebede.
Bir kere içinizdeki bütün kinleri, düşmanlıkları ve kötü düşünceleri atacaksınız, bu şart.Çünkü başkalarının ağacına zehir döken bir adamın kendi ağacının, kendi saadet ağacının gürbüzleşmesi imkansız.
Sayfa -1Kitabı okudu
R. K. — Aldınız hıncınızı, size ne faydası dokunacak?
M. — «Rahatlıyacağım.»
R. K . — Hınç almakla rahatlanıyor mu?
M. — «Başka nasıl rahatlarım» diyor.
R. K. — Affetmekle.
İyilikten kaçmayınız. İyiliğe yaklaşın. Fenalıktan uzaklasın. Daima kendinizi olduğunuz gibi gösterin. Asla maskelenmeyin. Maske fenalığın kaynağı, felâketlerin yuvasıdır. İyiliği seviniz ve iyilik yapınız.
Nasır tuttu her tarafım. Istırap çekmeye alıştım.
V. — Bu Tanrı niye bu kadar ıstırap verir, anlamıyorum!
A. ö. — Tanrı saadet veriyor dostum, eğer oraya bağlamak lazımsa. Mes'ut insanlar, varlıklar yok mu?.
V. — Kaçta kaç?. Hayatın kaçta kaçı saadet, kaçta kaçı ıstırap,
bir ölçsem korkarsınız, Korkunç bir şey.
A. ö. — Acaba sizin ıstırap çekmenize, hayatınızın hangi hâdiseleri
sebep teşkil etmiştir? Düşünmek ister misiniz?.
V. — Ne kötü. Niye düşene vururlar hep?
A. ö. — Düşmesin diye.
V. •— Düşmesin diye mi?. Daha ziyade batağa sürüklüyorlar.
A. Ö. — Siz düşmemeyi öğrenirsiniz dostum. Tecrübeniz artar.
V. — Kalkamadıktan sonra, düşmemeyi öğrenmişsin kaç para?
A. ö. — Sizin yönünüzden böyle, vuran yönünden bir hata
tabii. Düşene yardım etmek lazım. Fakat o tecrübeden siz düşmemeyi
öğrenirsiniz. Size vuran da bir imtihan kaybetmiş olur.
(işte burası çok acıdır.) Zira bu insanı dünyada tanıyanlar
onun çocuğuna ne kadar büyük ve kuvvetli bağlarla bağlı olduğunu
bilirler. Istırabın şiddetine bakınız ki, dünyada iken her an meşgul
olduğu, hiçbir an hatırından çıkarmadığı yavrusuna bile orada
unutmuş gibidir. Bu hal ıstırap çeken varlıkların başlıca hususiyetlerinden
birini teşkil eder.
Duayı hiç bir zaman elden bırakmamak lâzım. Hiç bir şey ebediyen sürmez.
Hiç bir varlığın gayesi, ne ıstırap çekmek, ne de saadetler
içinde yüzmektir, bunların her ikisi de birer vasıtadır.
Görmek, her zaman her şeyi izah etmez, kifayetli değildir. Bu görünenin idrâki şarttır, bilinmesi şarttır.
Her insan bir cevherdir.