Tutunacak dal yitirilince ortada kalınır, ama tutunulacak dal elimize sunuluyorsa, asıl bundan sonra yapılacaklar önemlidir. Güven duygusu yiterse dalın da bir anlamı olmuyor.
Bir insanın kendi kendisiyle, bir meczup gibi konuşmasının anlaşılır bir yanı yoktur. İnsanlar yalnızlıklarında sadece kendileriyle konuşurlar. Kendisini anlayabilecek olan gene kendisiydi.
bir kimse kendisini aşağılayan bir topluluğun sözlerini dinler onlara uyarsa kıyamet gününde kulağına erimiş kurşun dökülür buyurdu efendimiz. bu özlü duruş hangi yüzyıl ve zaman içindir?