Comments and Reviews
Ben olmuşum genç-yetişkin distopyaların köpeği...
Bir serinin daha sonuna geldim.. Bu ara arka arkaya sürekli distopya okudum. Araya şiir kitapları serpiştirdim ama yine de yoruldum.
Kitabı 
DOĞUKAN YAZICI ile birlikte bitirdik, ona hitap etmeyen bir seriyi –benim deyimimle keko kitapları- nasıl bitirebildi hayret ediyorum. Bir daha böyle yanlış adımlar atmayacağına eminim, (birazcık üstüne gideyim dedim ki özüne geri dönsün, adam Kafkalardan freudlardan genç yetişkin distopyasına düşmüş varın gerisini siz düşünün ) biz kekoluğa devam efenim..
İlk önce birinci kitaba bakıyorum, ardından sonuncu kitaba bakıyorum ve arada o kadar büyük farklar görüyorum ki yazarın kendini aşarak daha iyi yazabildiğini fark ediyorum. (Umarım burada ki kendini aşma deyimim bir Dostoyevski olduğu akla getirmez)
Vezir’de dur durak bilmeyen heyecan, aksiyon, savaş ne varsa hızını alamayan seri Şah’da biraz daha durağan hale geliyor. Ama işin içine bu sefer strateji giriyor.
Kitabın uzun sayfalarınca hep bekledim. Knox nerede dedim? Artık bir şey olmalı dedikçe sayfaları çeviriyorum ve kötü Daxton’dan kurtulamıyordum. Eh yani sonunda son elli sayfa beni şaşırtmadı ve istediğim sona ulaşmış oldum.
Serinin sonunun az çok nasıl sonlanacağını tahmin etsek de yazar farklı senaryolarla kitabını beslemiş ve iyi bir seri ortaya çıkarmış. Bu tür okuyanlar hemen başlasın ama toplumu eleştiren fikir kitapları arayan okurlar lütfen uzak durun :)
