En kaba örneği aldığımızda, bir pazartesi idama götürülen bir mahkum "Eh, hafta iyi başlıyor," dediğinde mizahı kendi başına üretiyordu; mizahi süreç onun kendi kişiliğinde tamamlanır ve açıkça ona belli bir doyum duygusu sağlar. Ben, yani katılımcı olmayan dinleyici, sonuçta mahkumun bu mizahi ürününden etkilenirim; belki de onun gibi mizahi hazzın vereceği doyumu yaşarım.